Kopiowanie dzieł malarzy jest sposobem na poznanie sposobu twórczego mistrza. Jego celem jest zrozumienie sztuki. Należy znać narzędzia, aby tworzyć dobrze.
Najlepiej jest malować na płótnie naciągniętym na blejtram. Czosnek zmniejsza porowatość podłoża.
Można uzyskać wiele technik pracy pędzlem. Są takie jak: werniks i farba olejna, rozrzedzona terpentyną farba, zagęszczona olejem lnianym, technika suchego pędzla, praca szpatułką, okrągły pędzel.
Do werniksowania nie używa się tych samych pędzli co do malowania. Są dwa rodzaje werniksu – pierwszy retuszerski, który nakłada się niedługo po zakończeniu malowania. Drugi – werniks końcowy nanosi się po roku.
Właściwy sposób aplikacji polega na rozprowadzeniu werniksu rozcieńczonego w 10 procentowej esencji terpentyny, pokrywając powierzchnię pędzlem w jednym kierunku, a następnie w odwrotnym kierunku.
Nie można kłaść pojedynczej grubej wartwy.
Podstawowy układ szkicu może powstać na bazie umownych linii. Po ukończeniu szkicu kształty należy utrwalić przez poprowadzenie konturów.
Jeśli nie ma możliwości wykonania kopii przy użyciu kalki, najlepszym wyjściem będzie zaplanowanie kompozycji poprzez rozmieszczenie form geometrycznych.
Obecnie dostępne są projektory LED i HD. Pozwalają odwzorować obraz, który chcemy skopiować.
Aby przygotować patynę należy rozpuścić niewielką ilość farby w oleju lnianym i werniksie. Można dodać sykatywę. Patynę nakłada się pryz użyciu pędzli o miękkim włosiu. Można użyć gąbki.
Patynę można uzyskać również poprzez pocieranie powierzchni obrazu kredą i następnie rozcieńczenie pigmentu.
Efekty postarzania uzyskuje się poprzez krakelurę. Należy użyć dwóch werniksów. Jeden do postarzania, drugi do pęknięć. To nadaje obrazowi wygląd dzieła z innej epoki.
Dzięki wymieszaniu bitumu i werniksu powstaje patyna.
Wykonujemy czarno-białą fotokopię obrazu, zacieniając papier ołówkiem, pokrywamy go grafitem. Umieszczamy fotokopię na płótnie. Obrysowujemy kontury kształtów. Można zrobić szczegóły.
Grunt gesso i werniks używane są do przygotowania płótna i wykonania kąpieli barwiących. Farba olejna rozpuszczona w werniksie wykonuje kąpiel barwiącą. Gęsty grunt może zmienić efekt.
Ciekawostki
W trakcie procesu kształcenia niemal wszyscy wielcy artyści kopiowali swoich poprzedników.
Kiedy pojawiła się awangarda artystyczna na początku XX wieku metoda nauki poprzez kopiowanie popadła w zapomnienie.
Caspar David Friedrich był jednym z najważniejszych artystów niemieckiego romantyzmu. Fascynował się przyrodą, tworząc wzniosłe pejzaże.
Degas używał kalki do przenoszenia szkiców na płótno.
Holenderski malarz Jan Vermeer (1632-1675) przeszedł do historii dzięki wykorzystniu gry świateł we wnętrzach,
szczególnej uwadze poświęconej postaciom oraz mistrzostwu, z jakim odwzorowywał karnacje.
William Turner, uznawany za jednego z najwybitniejszych w historii akwarelistów brytyjskich, bez wątpienia
przyczynił się do rozwoju techniki akwareli.
Impresjoniści odkryli, że gęsta farba o bardzo małej zawartości oleju dużo lepiej imituje efekty świetlne obserwowane w naturze.
0 komentarzy